2. Filip Rogiers
Als journalist voor De Morgen, Knack en De Standaard schreef ik jarenlang sociale reportages. Ik was een straatloper, ik werd ongeduldig als ik te lang op kantoor zat, ik moest en moet onder de mensen zijn. Luisteren naar hun besognes, wat hen drijft, welke toekomst ze zich dromen.
Vorig jaar verruilde ik de krant voor de klas. Ik werd leerkracht, een niet minder sociaal en broodnodig beroep. Al zeker in Brussel, deze mooie stad, deze grillige stad, deze jonge stad. Engagement zat dus altijd al in mijn genen. Ik heb als journalist gezien hoe mooi, maar ook hoe kwetsbaar de democratie en de sociale samenleving zijn. Ik kom zelf uit een groot gezin dat we tegenwoordig kwetsbaar of precair zouden noemen: mijn vader was de enige kostwinner, ik en mijn zussen en broers hebben maar kunnen studeren dankzij sociale toelages en andere voordelen van de mede door socialisten opgebouwde welvaartsstaat.
Deze stad, dit land, Europa hebben opnieuw nood aan opbouwers, niet aan afbrekers. Aan dromers, niet aan cynici. Van die laatste zijn er tegenwoordig jammer genoeg veel te veel. ‘Alles van waarde is weerloos’, schreef de dichter Lucebert. Dat merkt iedereen in Vlaanderen en Brussel die een “mensenberoep” heeft: leerkrachten, zorgpersoneel, kinderverzorgers… Te veel sociale voorzieningen staan onder druk, te veel middenveldorganisaties zien hun werking beknot worden. Goed onderwijs, betaalbare zorg, voldoende groen en gezonde lucht: het mag geen gunst zijn voor enkelen, het moet een recht zijn voor allen.
Er wordt hier en nu te veel gemorst met mens, mensenrechten en planeet. De democratie is nooit verworven, mensenrechten moeten elke dag beschermd en versterkt worden en er is maar één planeet. Dit is geen tijd om afzijdig te blijven, neutraliteit doodt. Het is vijf voor twaalf. Ik draag het hart links en dat hart bloedt bij de gedachte dat het nieuwerwetse fascisme op de deuren klopt. Brussel heeft nood aan opbouwers, Brussel heeft nood aan sociaal en ecologisch progressieve krachten. Daarom steun ik met heel mijn hart en hoofd Hannelore Goeman en Vooruit.Brussels.