11. Jos Bertrand
Ik ben geboren in 1953 en dus 71 jaar in oktober. Ik ben een échte Belg, kind van een Limburgse moeder en een Luikse vader. Thuis werd zowel Nederlands als Frans gesproken. Opgegroeid ben ik in Noord-Limburg in Kleine Brogel.
Na mijn studies en mijn burgerdienst werkte ik 10 jaar als vrijgestelde in de sociale bewegingen “Wereldscholen” tot ik, na de Europese verkiezingen van 1984, in het Europees parlement terecht kwam als medewerker van Jef Ulburghs, een linkse pastoor en basiswerker/collega in Wereldscholen, verkozen op de lijst van de Vlaamse socialisten. Ulburghs was het boegbeeld van “Doorbraak” een sociale beweging die aansloot bij de Vlaamse socialisten. Van 1989 tot 1996 werkte ik er voor Lode Van Outrive, die Ulburghs in het Europese parlement opvolgde.
Het was Partijvoorzitter Frank Vandenbroucke die me in 1993 in de partij binnenhaalde om de Europese verkiezingen van 1994 voor te bereiden. Twintig jaar, tot 2005, werkte ik in het Europees Parlement voor de sp.a-parlementsleden. Daarna werkte ik tot aan mijn pensioen voor het Europees parlement. Eerst voor Mia de Vits in haar hoedanigheid als quaestor, later in het informatiebureau van het Europese parlement waar ik instond voor de relaties met het middenveld in België.
Na mijn pensionering vroeg S-plus mij om hen te vertegenwoordigen in de Europese koepel van socialistische seniorenverenigingen ESO-PES senioren. Ik werd er voorzitter en daardoor ook bestuurder van AGE-Europe, het netwerk van alle seniorenorganisaties in Europa.
Ik woon in Watermaal-Bosvoorde samen met mijn vrouw Lizzy Konings. Ik ben de fiere vader van een zoon Peter Milojkowic. Het is voor hem, zijn vrouw Haicla en hun dochtertje Luca, en alle generaties die nog moeten komen, dat ik me wil blijven inzetten in politiek.
Oud is niet out ! Ook als senior wil ik meebepalen aan een toekomst waar vrede, solidariteit en gelijkheid centraal staan in een wereld waar mensen zich kunnen ontplooien en inzetten.
Mijn droom voor Brussel
Een leeftijdsvriendelijke stad op maat van ouderen en kinderen, biedt rust en gezelligheid voor iedereen! Brussel als ontmoetingsplaats tussen noord en zuid van ons land, van Franstaligen en Nederlandstaligen. We hebben heel veel van elkaar te leren!
Mijn grootste bekommernis is de grote kloof tussen arm en rijk in onze samenleving. Brussel is een van de rijkste regio’s van Europa, maar de grote opbrengsten van deze economische activiteiten vloeien weg uit onze regio, die ook tot de kopgroep behoort wat betreft het aantal mensen dat in armoede leeft.
Mijn tweede bekommernis is de vaststelling dat de vele gemeenschappen in onze stad zich steeds verder van elkaar afsluiten. Iedere gemeenschap moet beseffen dat we elkaar allemaal nodig hebben. Dat je jezelf niet kan opsluiten in je eigen gemeenschap of dat je de normen en waarden niet aan elkaar kunt opleggen.
De strijd tegen armoede voor meer gelijkheid en de strijd tegen het eigenbelang, de “eigen volk/gemeenschap eerst” ideologie, de strijd voor solidariteit en gelijkheid, dat moet vooropstaan in het beleid.